۰

علایق رهاشده - حسرت را به همت تبدیل کن

علایق رهاشده - حسرت را به همت تبدیل کن

صد قدم تا شمای بهتر

قدم ۱۲

علایق رهاشده

هدف از این قدم این نیست که شما ذهنتان را درگیر گذشته کنید بلکه من از شما میخواهم کارهایی را که در گذشته ناتمام گذاشته‌اید دوباره از نو شروع کنید. خیلی از ما در گذشته کارهایی را دوست داشتیم شروع کنیم ولی ترس از شکست اجازه این کار را از ما گرفته بوده است. از شما پرسشی دارم آیا هنوز هم به آن فکر میکنید؟ آیا میتوانید دوباره آن را از سر بگیرید؟ آیا شرایط سنی شما برای شروع کردن آن منطقی است؟ منظور از شرایط سنی تنها برای قهرمان ورزش شدن است. بدون شک هیچکس انتظار ندارد آقایی که سنش از 70 سال گذشته قهرمان کشتی آزاد سنگین وزن المپیک شود. فراموش نکنید برای رسیدن به آرزوهای ورزشی سن بسیار مهم است پس تا دیر نشده دست به کار شوید.

زمانیکه انسان آرزویش را رها می‌کند یک چیز را برای خودش تا ابد نگه خواهد داشت و آن حسرت است. اگر کاری در گذشته نیمه تمام مانده حال زمانش است که آن را از سر بگیرید زیرا زمان ما در این دنیا همچنان در حال تمام شدن است. به خودتان بگویید کاری را که دوست داشتم و رهایش کردم چه شد؟ حالا اگر انجامش دهم چه می‌شود؟ کسانیکه در حال انجام کار رویایی من هستند چه فرقی با من می‌کنند؟ شما در هر سنی که هستید میتوانید علاقه و عشق دیرینه خود را باز بجویید و حسرت همیشگی آن را تبدیل به همت کنید. آغاز هر کاری دشوار است ولی زمانیکه از مرحله سختی آن گذشتید طعم شیرین آن را متوجه خواهید شد ;-)

به نظر شما قدرت انسان در چیست؟ در عمل است یا در علم و دانش


قدم 12 از 100

بقیه قدم ها: صد قدم تا شمای بهتر

در روزی بسیار نزدیک همه ما دستانمان از دنیا کوتاه خواهد شد و گدای چند صلوات از انسان های روی زمین می‌شویم، پس من هر شب برای بازدیدکنندگان سایتم صلوات میفرستم، یعنی برای تو که این متن را میخوانی، حال می‌شود تو هم برای من بفرستی؟ :)
جهت دریافت آخرین مطالب سایت در ایمیل خود ، در خبرنامه عضو شوید
۰ دیدگاه
اولین دیدگاه این مطلب را ارسال کنید.
ارسال نظر
ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
تجدید کد امنیتی
زندگی، یعنی عشق فرصت همراهی با، امید است درک همین اکنون است وزن نگاهی است که در خاطره ها می ماند حس شکوفایی یک مزرعه، در باور بذر ترجمه روشن خاک است، در آیینه عشق شاید آن لبخندی ست، که دریغش کردیم رسم پذیرایی از تقدیر است یعنی تکاپو یعنی هیاهو شب نو، روز نو، اندیشه نو یعنی حرکت و امید
کانال تلگرام در بیان دنبال کنید