چهره من رو دیدی؟ :)

چهره من رو همتون دیدید، اینه :) البته از نزدیک لبخند من رو ببینید ی کوچولو قشنگ تره چون لپ‌هام چالم داره :)))))

میدونید چرا وقتی میام اینجا حالم بهتر میشه؟ همیشه اینجا لبخند میزنم :)

چرا اینطوریه؟ چون خودم انتخاب کردم

من شادی رو انتخاب کردم

من تصمیم گرفتم محیط این وب شاد باشه

چون من تایید میکنم چه متنی انتشار داده بشه

من رنگ و بوی این وب رو زیبا ساختم

بله من :)

وگرنه میتونم کاری کنم که وقتی پستم رو میخونی دلت بگیره، غمگین بشی و یک کاری کنم اشکت در بیاد (سابقه خیلی خوبی دارم تو اشک دراوردن ملت در وبلاگ های سه یا ۴ سال پیش)

زندگی هم همینطور هست، شما غم یا شادی رو انتخاب میکنید

شما تصمیم میگیرید که زندگی‌تون سفید باشه یا سیاه

این افکار شماست به زندگی رنگ و بو میده

اگر رنگ زشت و بوی بد از زندگی میاد منشا همه اینا افکار من و شماست

فقط یک نکته مهم درباره چهره من بدونید که درسته همیشه سعی میکنم چهرم خندان باشه،

ولی چهره خندان من به معنای حضور نداشتن غم و اندوه نیست

به معنای توانایی برخورد با اونا است

هر بار حدیث امام علی (ع) رو میخونم انگار یکی میاد کل جونم رو میگیره و دوباره زنده‌ام میکنه، انقدر این حدیث کوتاه برام تکون دهنده هست:

جهان هر کس به اندازه وسعت فکر اوست