خدا

دلم تنگ است از این دنیا ، چرایش را نمی‌دانم

من این شعر غم افزا را شبی صد بار میخوانم

چه می‌خواهم از این دنیا ، از این دنیای افسونگر

ماهیان از تلاطم دریا به خدا شکایت کردند

و چون دریا آرام شد خود را اسیر صیاد دیدند

 

تلاطم زندگی حکمت خداست

از خدا دل آرام بخواهیم، نه دریای آرام

خدایا به من زیستنی عطا کن

که در لحظه ی مرگ بر بی ثمری لحظه ای که برای زیستن گذشته است حسرت نخورم

و مُردنی عطا کن که بر بیهودگی اش سوگوار نباشم ...

دکتر علی شریعتی

باور کن ...

در تقدیر هر انسانی معجزه ای ازطرف خدا تعیین شده که قطعأ در زندگی،

در زمان مناسب نمایان خواهد شد!

یک شخص خاص ...

یک اتفاق خاص ...

یا یک موهبت خاص ...

منتظر اعجاز خدا در زندگیت باش، بدون ذره ای تردید!

زندگی درست مثل نقاشی کردن است ...

خطوط را با امید بکش ...

اشتباهات را با آرامش پاک کن ...

قلم مو را در صبر

غوطه ور کن ...

و با عشق رنگ بزن ...

خدایـــــــــــــــا

فانوست را کمی پایین تر بگیر

جاده ای که در آن قدم نهاده ام تاریک است،

انتهایش را نمی دانم چیست. میترسم انتهایش بن بست باشد

تو را به مهربانیت سوگند،

فانوست را کمی پایین تر بگیر تا روشنی بخش راه نامشخصم باشد.

نمی خواهم بی فانوس تو به جایی برسم که برگشتنم دشوار گردد و پشیمان شوم.

ای مهربانترینم ، من اکنون سخت به نور فانوست محتاجم...

فرشته از خدا پرسید:

مردمانت مسجد میسازند... نماز میخوانند... چرا برایشان باران نمیفرستی؟؟!!

خدا پاسخ داد:

گوشه ایی از زمین دخترکی کنار مادر و برادر مریضش در خانه ای بی سقف بازی میکند...

تا مخلوقاتم سقفی برایشان نسازند، آسمان من سقف آنهاست ...

پس اجازه بارش نمیدهم!

خدایا نانی ده که به ایمانی برسم ... نه ایمانی که به نانی برسم