ﺷﻜﺴﭙﻴﺮ ﮔﻔﺖ:

ﻣﻦ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻢ، ﻣﯽ ﺩﺍﻧﯿﺪ ﭼﺮﺍ؟

ﺑﺮﺍﯼ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺍﺯ ﻫﯿﭽﮑﺲ ﺑﺮﺍﯼ ﭼﯿﺰﯼ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭﯼ ﻧﺪﺍﺭﻡ،

ﺍﻧﺘﻈﺎﺭﺍﺕ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺻﺪﻣﻪ ﺯﻧﻨﺪﻩ ﻫﺴﺘﻨﺪ ... ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﺍﺳﺖ ...

ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﺑﺎﺵ ... ﻭ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺑﺰﻥ ... ﻓﻘﻂ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﻮﺩﺕ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﻦ ﻭ :

دی هم تمام شد ... دفتر بهمن را باز کن ...

برگ اولش را ... با کاغذی از جنس دلت جلد کن ...

صفحه به صفحه اش را ... با امید خط کشی کن ...

صاف و یکدست ... اینبار بهتر ورق بزن‌ ...

با احتیاط بیشتری نگهش دار ... شروع به نوشتن کن ...

اینبار کمی خوش خط تر بنویس ... خط اول ...

به نام خدا...

سلام بهمن

سرت را بر شانه خدا بگذار

تا او با نوازشهای دستان مهربانش

قصه عشق را چنان زیبا برایت بخواند

که نه از دوزخ وحشت کنی

و نه از بهشت به رقص درآیی

نه از نداشتن چیزی غصه بخوری

و نه از نداشتن کسی

چنان زندگی کن

تا کسانی که تو را میشناسند

اما خدا را نمیشناسند

به واسطه آشنایی با تو

با خدا آشنا شوند

من خدا را دارم

کوله بارم بر دوش

سفری می باید

سفری ...  

میدانی ؟!

امروز خدایم به من اینگونه گفت :

با من که باشی همه جا رنگین است

و طلوع صبحی دیگر را خواهی دید

تو لبانت را کمی تکان بده ، آن وقت من برایت خندانش میکنم

دستانت را بمن بده ، آن وقت من برایت گرمش میکنم

پاهایت را به من بسپار ، آن وقت خواهی دید چطور پله های ترقی را یک به یک میگذرانی

تو فقط با من باش ...